Alweer vijf jaar geleden heeft onze ervaren mentor Jan van Leeuwen leerling Duco begeleid. Wij waren heel benieuwd hoe ze hun tijd samen hebben beleefd, en hoe het nu met ze gaat. Dat is ons redactielid Anna dus aan ze gaan vragen.
Kun je jezelf voorstellen?
Duco: Mijn naam is Duco Wensveen. Ik kom van Havo 5 en ben inmiddels geslaagd. Nu heb ik zomervakantie. Ik zit bij de scouting met een leuke groep. Vroeger was voetbal mijn sport. Jan is een keer mee geweest naar een wedstrijd om mee te kijken.
Jan: Mijn naam is Jan van Leeuwen. Ik ben nog steeds verbonden aan School’s cool Westland. Ik heb nog steeds hetzelfde motto gericht op mijn mentoraten. In mijn jeugd ben ik ook geholpen door een docent die vond dat ik niet op de goede plek zat. Daar ben ik hem altijd heel erg dankbaar voor geweest. Ik blijf dit vrijwilligerswerk doen zolang School’s cool Westland mij wil en ik wat te vertellen heb. Ik heb al een aantal mentoraten gehad. Ik doe ook ander vrijwilligerswerk, als bestuurder van Boerderij de Vliet (of de Vlietwoningboerderij).
Wat zijn leuke herinneringen die jullie zijn bijgebleven van jullie mentoraat?
Jan: Een van mijn leuke herinneringen aan Duco is het schieten met pijl en boog.
Duco: Ja, dat deed ik vroeger heel vaak. Ik heb de stok nog staan die je mij ooit hebt gegeven om er een pijl en boog van te maken.
Jan: Een van mijn doelen tijdens mijn mentoraten is het nieuwsgierig maken van de leerling.
Duco: Ja, dat merkte ik ook. Je benaderde mij echt als een persoon in plaats van een nummer, waarbij je oprechte interesse had in de dingen die ik leuk vond om te doen. Je gaf me ook vaak advies over het plannen.
Hoe is het voor jullie om elkaar weer te zien na vijf jaar?
Jan: Erg leuk. Duco is echt een volwassen man geworden. Ik hoor het aan je stem, maar ook op de manier waarop je dit gesprek voert. Je bent echt gegroeid. Aan het begin van ons mentoraat had Duco voornamelijk moeite met concentratie, maar ik denk echt dat je dit overgroeid bent. Wat leuk om te zien.
Duco: Ja. Volgend schooljaar ga ik beginnen aan de studie Maritieme techniek in Rotterdam. Ik merkte tijdens onze mentoraat dat het vertrouwen in mezelf echt gegroeid is. Ik geloofde in het begin niet echt in mezelf en ik voelde me niet op mijn plek. Jan zette alles (figuurlijk) op een rij.
Jan: Dat is leuk om te horen. Dit motiveert mij ook om verder te gaan met mentoraten. Ik heb avonturen meegemaakt. Geen mentoraat is hetzelfde.
Wat maakte jullie verhaal een succesverhaal?
Duco: Vooral de persoonlijke interesse. Jan was niet alleen een organisator, maar het was ook echt gezellig. Hij had interesse in mij en dat vond ik leuk.
Jan: Ik wilde geen huiswerkhulp zijn. Ik denk dat het succes juist zat in het kijken naar waar Duco’s persoonlijke interesse lag. We keken bijvoorbeeld ook naar spelletjes voor op de telefoon, zoals wiskundespelletjes. Daar ging Duco mee aan de gang. Daar was hij hartstikke handig in.
Wat leuk om te horen. Hebben jullie nog tips voor nieuwe mentoren?
Duco: Ja, echt het persoonlijke gedeelte. Dat ik geen nummer was, maar een persoon. Daar zou ik zeker mee door gaan.
Jan: Geef het de tijd. Neem de tijd als je in contact komt. Je moet niet strak inplannen dat je binnen drie bijeenkomsten iets moet hebben bereikt. Dat gaat niet werken. Als er ergens een probleem is, dan is het (ook) aan de school om leerlingen daarmee te helpen. Voornamelijk nieuwsgierigheid is belangrijk in een mentoraat. Nieuwsgierig naar de omgeving, naar wat je leerling doet. Ik zei altijd: “Vraag maar. En als je het mij niet wil vragen, vraag het aan je docent.”